In de bus

Ik ben zeker wel een aantal keer met de bus gegaan. Om dingen te bezoeken of voor de bureaucratische rompslomp waar China over beschikt. Ik ben voor registratie naar het politiebureau geweest en voor een gezondheidscontrole naar het ziekenhuis. Ook al had ik in Nederland al dingen gedaan, het was nog niet compleet helaas. Maar goed, gezond verklaard en ik mag me hier vrij rond bewegen tot half november. Dan moet ik weer weg.

Maar anyway, ik wil het hebben over de bus. Het is de manier om te reizen eigenlijk. Je wordt niet zelf overreden maar je moet wel af en toe een noodstop meemaken omdat er anders andere mensen worden aangereden. En aangezien je in de bus altijd staat als vis in blik wordt er een flink beroep gedaan op je evenwichtsorgaan en je armspieren (als je je al ergens aan vast kunt houden).
Op de 1e zaterdag dat ik er was gingen we naar Aixihu, het meer dat ik al eerder heb genoemd. We gingen met de bus die naar het platteland gaat. Weinig mensen nemen deze en daarom rijdt deze niet zo heel vaak. We stonden te wachten. Op een gegeven moment kwamen er drie bussen 10 achter elkaar aan, een bus 12 en vier keer 5. Geen 543, de bus die we moesten hebben. Op een gegeven moment zie ik Peng bellen. Hij hangt op. ‘The bus is coming but it does not have the sounds in English.’ Ik keek naar links. ‘I don’t see any bus, how do you know it is coming?’ ‘I called the bus’.
Ow. Wist niet dat dat zomaar kon, de bus bellen om te vragen of hij komt. Maar goed. Het kon blijkbaar en we hebben nog even gewacht. Inderdaad. De bus kwam. En we stapten in. De situatie was weer vis in blik. Letterlijk deze keer. Want op een gegeven moment kwamen er twee vissers met hun enorme vis-emmers de bus in. Stinken!!! En iedereen stond nog dichter op elkaar. Gelukkig konden we op een gegeven moment uitstappen! Het mooie park bij het meer maakte weer veel goed.

Afgelopen zaterdag heb ik de bus in mijn eentje uitgetest. Bleh… help!
Ik had bedacht naar het treinstation te gaan. Een mooie centrale locatie en het was handig te weten waar dat was en hoe daar te komen. Ik had foto’s gemaakt van de bushalte. Alle haltes van bus 5 staan er op. Althans, de ‘tekeningen’. Met behulp van een website die mijn lieve broertje heeft gevonden ben ik begonnen met het identificeren van deze tekens. Gelukkig kom je vrij regelmatig dezelfde tegen en ik herken er inmiddels al meer dan toen ik in de stad arriveerde. Dus wel wat geleerd. Maar ayway, de plaatjes-combinatie voor station had ik ontcijferd en die kwam aardig overeen met de combinatie die de kaart aangaf. De laatste zei ook dat bus 5 er stopte. Dus die ging ik nemen.
Ik stond met mijn boekje waarin ik alles had opgeschreven en vertaald voor het bord. Beetje wazig naar het van het bord naar mijn boekje te staren. ‘Where do you want to go?’ Klinkt er naast me. 'To the train station'. 'Ah, then you have to take bus 5'. Gelukkig, ik had het goed. Ik bleek alleen aan de verkeerde kant van de weg te staan. De busschema’s bij de halte zijn niet echt logisch. De namen van de halte zijn geschreven van boven naar beneden en de halte-volgorde staat van links naar rechts. De halte waar je bent is rood gekleurd. En de bus rijdt op het schema van links naar rechts. Ik had verwacht dat ze gewoon de begin en eindhalte aan zouden geven. Maar aan de ene kant van de weg heeft de bus dus aan andere begin-halte dan aan de andere kant van de weg. Als ik het allemaal kon lezen zou ik dat snel in de gaten gehad hebben. Maar nu duurde het toch een aardig tijdje en stond ik aan de andere kant weer wazig naar het bord te staren. Tot bus 5 kwam. Toen ben ik maar ingestapt om mijn armspieren te trainen en van de ene naar de andere kant geslingerd te worden. Gelukkig zag ik zo nu en dan nog wel dingen die de moeite van het bekijken waard waren dus ik weet waar ik de volgende keer uit moet stappen. Gelukkig maar, want anders was het toch een hele zware busrit van 40 min door de stad. Allerlei omwegen enzo. Overal stoppen om mensen in en uit te laten. Tot aan de eindhalte, het station. Maar goed, bus vijf is ook de meest centrale, samen met 10 en die zal ik het meest gebruiken. Je komt langs de meeste dingen die nuttig zijn en het was toch de moeite waard. Ik heb veel van de stad kunnen zien. En dat voor maar 1 yuan (12 eurocent). Goedkope rondrit :) alleen niet heel comfortabel maar dat heb ik er wel voor over.

Toen ik terugging dacht ik een andere bus te nemen en ging stond ik weer wazig te kijken. Ondertussen werd me van alle kanten een taxi in een auto danwel op een motor achtig geval aangeboden. Die heb ik maar afgeslagen.
Ik kon de teken combinatie van Nanchang University niet vinden bij bus 11, terwijl ik wel wist dat ik die kon nemen. Weer kwamen mensen vragen waar ik naar toe wilde. Ik liet het zien. Bus 5. Ok. Dan neem ik die maar nog een keer. Weer 40 min slingeren voor 1 yuan.
Conclusie: teken in je boekje of op een blaadje oid waar je heen wil en kijk om je heen. Leg vooral niet een blik in je ogen waaruit men op zou kunnen maken dat je het mogelijkerwijs snapt. Dan komen ze je helpen… En dat is wel zo fijn! Voor één yuan maakt het niet echt uit wanneer je in de verkeerde bus stapt, maar toch. Zoals ik zei, zo comfortabel is het niet en dan is het toch wel fijn in een keer je bestemming te bereiken.
In de stad zijn ze overigens een metro aan het aanleggen en ik hoorde dat alle metro’s voorzien zijn/voorzien gaan zijn van Engelse omroep. Dus ik ben eigenlijk net te vroeg…

Ach ja, mooie besteding van de zondag. Je duikt dan helemaal het Chinese leven in!