Studentenleven in Nanchang

Nanchang Dàxué, Nanchang University. De Dreijen van Nanchang. Zo zou je het ook kunnen zien. Er is ook een grotere campus op een andere plek in the stad, the ‘new campus’, zou je kunnen zien als het Forum terrein maar heel veel groter.
Het is de plek waar ik het grootste gedeelte van de tijd dat ik hier ben ga doorbrengen. En dat is vrij letterlijk eigenlijk. Als je het ritme dan de studenten hier aanhoudt ben je hier 10 uur per dag, 7 dagen per week.
Nou, daar heb ik geen zin in.
Door de week ben ik hier wel genoeg en in het weekend wil ik hier zo min mogelijk zijn.

Hoe het komt dat de studenten hier altijd zijn? Het leven is hier anders dan in Wageningen. Studenten slapen hier in een ‘dormitory’, met zijn drieën op een kamer. De kamers zijn qua oppervlak vrij groot en je deelt een douche en toilet. Je beschikt over een kast, bureau en hoogslaper. Wel ok allemaal. Het enige nadeel voor mij is het gebrek aan privacy. Dat is de reden dat ik ervoor heb gekozen in een eigen woning te wonen. Voor studenten hier een grote luxe en een hoop geld, maar in vergelijking met Nederland woon ik veel goedkoper. Ik betaal hetzelfde voor 3 tot 4 keer zoveel ruimte.
Maar terug naar de studenten. Die beschikken op de kamer of afdeling niet over een eigen/gezamenlijke keuken zoals in Wageningen gebruikelijk is. Op de kamer mag je niet koken en als ik de regels mag geloven staan er zware straffen op wel koken op je kamer. Men eet in de kantine, 2 keer per dag en ’s morgen halen ze ergens ontbijt. Verder is er op de kamers geen internet.
En internet is belangrijk voor een Chinees. Spelletjes doen, films kijken, winkelen.
Kortom, iedereen is zo ongeveer op het lab wanneer dat kan. Soms om te werken en vaak om spelletjes te doen en achter de computer te zitten, of sociaal te doen. Het is vaak ook gezellig en er worden veel grapjes gemaakt. Het doet er niet toe wat voor dag of tijdstip het is. Als het ze goed uitkomt doen de studenten een experiment of lezen ze een (Chinees) artikel, ook zondag.
Tussen 8 en 9 komt iedereen binnen met ontbijt en ontbijt op het lab. Beetje computeren en iets doen. ’s Morgens is de productiviteit nog vrij hoog. Om 11:30 naar de kantine en daarna naar de dormitory voor siësta. Officieel tot 14:00. Rond die tijd druppelt men weer binnen en rommelt weer wat tot het half 6 is. Dan is het etenstijd en moet je weer naar de kantine. Je moet ook vrij op tijd zijn. Om stipt 7 uur wordt de kantine weer dichtgegooid en als je dan nog wilt eten moet je het ergens anders zoeken. Overigens is dat geen probleem. Ik heb het gevoel dat de stad een grote eettent annex winkelcentrum is. Daartussen en daarboven wonen gigantisch veel mensen.
Na het eten gaat men naar de supermarkt of weer naar de computer. Of men krijgt ineens een workflow en doet een experiment
Ik zit zelf ten dele in dit ritme. Ontbijt regel ik op straat en eet ik ook maar op het lab.
Mijn appartement heeft wel een koelkast maar die is heel smerig (lees: toen ik er in kwam was de koelkast uit en de deur dicht. Dan weet je dus wel wat er gebeurt). Dus dingen bewaren kan ik niet echt. Ik kan ook zelf koken maar dat heb ik een keer gedaan. Nog steeds niet voldoende moed op gevat om er aan te beginnen. Geen idee wat ik met die Chinese producten aan moet en men is hier niet zo van het zelf koken. Eten in de kantine is ook heel goedkoop. Voor 2 euro heb je je lunch en avondeten. Dat lukt je toch niet echt als je het zelf doet. In de kantine kennen de medewerkers me al en als ik aankom wordt er al gewezen naar dingen die ik vrij regelmatig bestel; boutze (broodvariant), watermeloen, se mao (rijst voor 0.4 yuan, is wat de meesten bestellen en het is de kleinste hoeveelheid die je kunt krijgen). Handig, hoef ik niet veel te zeggen…
Als we aan het werk zijn (men vind dat ik veel werk, vooral overdag. Gewoon een 8 tot half 6 mentaliteit lijkt mij, en is voor mij normaal), word ik om 11:30 meegetroond naar de kantine en om half 6 ook.
Over het algemeen vind ik het dan wel mooi geweest met werken. Ik doe niet aan een siësta dus heb dan wel genoeg gedaan. ’s Avonds ga ik soms naar de supermarkt om dingetjes te kopen die ik in huis nog mis of om te bekijken wat er te koop is. Of ik ga naar het meer of ik ga hardlopen.
Maar toch ben ik ’s avonds ook nog wel op het lab. Thuis is geen internet en ’s avonds gebruik ik dan om te e-mailen, dingen uit te zoeken over China en de cultuur, mensen te bellen, blog te schrijven en de krant te lezen. Ik vermaak me dus wel. Vaak gaan Lingke en ik om 9 uur richting huis. Tenzij er andere dingen zijn. Voor 8 uur kan ik nog alleen naar huis maar daarna wil men niet meer dat vrouwen alleen over straat gaan. Dus daar houd ik me dan ook aan.
Maar dan, als ik thuis kom, moet ik vaak gaan wassen. De wasmachine is namelijk te smerig om aan te raken (Chinese hygiëne ligt anders) en daar komt de was viezer uit dan ik het er in doe. Iedereen wast hier met de hand en koud water. Daar doe ik dan ook maar aan mee met het verschil dat ik wel met warm water was. Het moet wel schoon worden. En verder je kleren wat vaker wassen dan normaal. Dan gaat het allemaal wel. En als je het eens per twee dagen doet is het wel te doen.
Het resulteert er meestal in dat om 10 uur de dag voorbij is en dat je dan moet wachten tot het een beetje is afgekoeld zodat je kunt slapen.

Ergens bevalt de flexibiliteit die er heerst wel. Maar toch probeer ik zoveel mogelijk mijn Nederlandse van 8 tot half 6 mentaliteit aan te houden. Dan houd je nog enigszins structuur en overzicht. Maar dat komt me hier ook weleens duur te staan als mensen ’s avonds ineens tegen me zeggen dat ik morgen iets met iemand moet bespreken. Dus dan ga ik maar een stapje harder werken om het af te krijgen.
Volgende dag blijkt dat je dat toch niet hoeft te bespreken! Want de prof heeft iets anders te doen.
Om deze reden bevalt de flexibiliteit me wat minder. Je weet nooit waar je aan toe bent en daar houd ik niet van. Geen idee of dat iets Nederlands is maar het zou met niet verbazen. Hollanders zijn van de planning. Prof Chen had gezegd: ‘In your country, the planning is the planning and cannot be changed. Here it is changing continuously’. Het is naar mijn idee een vrij grote generalisering maar er zit wel een kern van waarheid in. Een Nederlander houdt zich meer aan de planning dan een Chinees. Een Chinees doet dingen wanneer dat zo uitkomt.
In dat opzicht is de kern van het Taoïsme hier heel duidelijk terug te zien. Tao betekent ‘de weg’, en het gaat uit van de weg van de natuur. Deze moet je volgen en niet proberen deze te veranderen of er tegenin te gaan. Er zijn nog een hoop interessante dingen over te melden die ik voor later bewaar. Maar hier volgt men die weg wel. Dingen komen zoals ze komen en dan ziet men daarna wel weer verder. Dat heb ik hier al wel geleerd. Zie maar wat er gebeurd.
Tao zegt ook dat je dingen moet afleren, doen door niet-doen (wu-wei principe). Dus ik ben ook heel Taoistisch bezig hier: het plannen ben ik aan het afleren.