Shanghai

Het werd eens tijd om wat meer van China te bekijken, zoals ik al had gezegd. Maandagavond 23 juli 9 uur Chinese tijd vertrok de nachttrein naar Shanghai. Waah, in mijn dooie up in een trein vol Chinezen. Maar om kort te zijn, de 1e treinreis viel me alles mee.
Om half 7 's ochtends spuugde de trein een heleboel mensen op het Shanghai station. Ja, daar sta je dan. Wat nu? Ik was iemand tegen gekomen in de trein waar ik een hele tijd mee gepraat had en die stuurde me de goede richting uit. Naar de metro.
Ik had de route en kocht een kaartje. Het lijkt wel wat op de metro in Parijs, de paden zijn goed aangegeven maar zijn ook ontzettend lang. Onder de grond kun je kilometers lopen als je dat wilt.
Het was flink rush hour toen ik er om 7 uur instapte. Vis in blik.
Snel naar het hostel en spullen droppen. Weer naar buiten, de hitte in en onder de grond naar het vliegveld om Laura op te halen. Een rit van 1.5 uur.
Yeah!! Een ' buitenlander'! Die had ik nog niet veel gezien sinds ik hier was en dat maakte het extra leuk; weer eens Nederlander zijn in het buitenland.
Het viel ons op dat er best wat buitenlanders zijn, veel om te werken. Een echte toeristenstad is het niet, alhoewel ze dat wel pretenderen te zijn. Dat zegt de kaart althans.
Het is er vooral enorm groot!!!! Je voelt je een uk. Er is een liedje van Sting: English man in New York. We were a legal alien in Shanghai. Zo voelden we ons af en toe wel. Zoveel mensen om je heen, de weg niet weten en Engels werd minder gebruikt dan we hadden verwacht. Je zou denken dat Shanghai een internationale stad is. Dat is het ook wel maar je moet er goed naar zoeken.
De 1e avond hadden we met Tao afgesproken, een oud Boleriaan die terug verhuisd is naar China. Per taxi naar de Bund. Het verkeer in Shanghai is wat beter geregeld dan in Nanchang maar nog steeds een onoverzichtelijke bende. Daarentegen is de Bund bij nacht prachtig! Alle gebouwen verlicht, gezellige sfeer. Het is wat afgekoeld en mensen flaneren langs de kade. We stonden aan de kant van Pudong met de TV-tower achter ons. We keken uit op de gebouwen aan de overkant die meer weghadden van gebouwen in Parijs, groot, statisch. Pudong is hypermodern en gebouwen strijden om wie de hoogste is. Het Financial Centre wint, met 104 verdiepingen, 494 meter en 91 liften. Daar zijn we niet op geweest omdat je je daar blauw voor betaalde.
Wel hebben we ontzettend veel andere dingen gezien naast alle Chinezen. We zijn ook wel in bizarre situaties terecht gekomen, leuke straatjes omdat we van de kaart afgelopen waren.
Shanghai is ontzettend modern en tegelijkertijd ontzettend Chinees. Naast een wolkenkrabber kom je huisjes tegen waar dingen met plakband aan elkaar hangen. Draden lopen overal en ik vraag me af hoe de stad er over 10 jaar uitziet. De oudere delen zijn denk ik nog vergelijkbaar met hoe het nu is, dit is de French Consession, gebouwd in de 19e eeuw. Inderdaad, hier waan je je wel in Parijs. Maar het nieuwere deel? Dan zet ik zo mijn vraagtekens bij de duurzaamheid.
Er is ook een stuk: the ' Old Town'. Het meest toeristische deel van de stad met de beroemde YuYuan garden. Die konden we natuurlijk niet overslaan, ook al kon je er over de hoofden lopen. Weer met de metro erheen en je proppen tussen de mensen op de bazaar. Verkopers probeerden je vanalles aan te smeren, wat overigens in veel delen van Shanghai het geval was. We zagen er natuurlijk uit als toeristen; rugzak, zonnebril en zo nu en dan een verdwaasde blik.
De tuin was heel erg de moeite waard. Witte muren, rode paviljoens, draken, bamboe, stenen, Bonsai boomjes, water met goudvissen. Veel dikke en grote goudvissen aangezien er voer verkocht werd. Zo'n tuin, midden in de stad. Je kunt er even aan de drukte ontsnappen.

Maar in de drukte hebben we ons zeker ook begeven. People's square bezocht. Deze metrohalte is eigenlijk vergelijkbaar met Utrecht centraal, je kunt overal heen. De halte heeft 20 uitgangen waarvan nr 13 ontbreekt. Dat vond ik wel frappant en ik wist niet dat Chinezen ongeluk aan het getal 13 verbonden. Ik vroeg het na bij Tao en die had het nog niet gezien. Op haar smartphone ging ze het opzoeken en die uitgang is nog in aanleg. Mijn theorie klopte dus niet.
Maar vanaf halte People's Square kun je naar de Nanjing Lu, de Kalverstraat van Shanghai. Veel grote merken als Dior, Calvin Klein en de C&A .
We kwamen terecht in een stoet meiden. Het bleek de world missverkiezing te zijn. Alle landen waren met een ' beauty' vertegenwoordigd en ze weren in een treintje door de straat gereden, omgeven door beveiliging. 5 min later waren ze er weer uit en zat het treintje weer vol toeristen.
Je kunt er als toerist zeker heen maar je moet niet verwachten dat je er authentieke dingen tegenkomt. We zijn een keer over een ' antiekmarkt' gelopen, maar die moest eigenlijk de naam rommelmarkt dragen. Dat dekt het beter en zo is het met meer dingen die je ziet. Maar als je dat van te voren weet is dat prima natuurlijk.

De Lonely planet meldde dat Shuzhou de moeite waard was. Dit is de zijdestad. De productie van zijde is hier op gang gekomen en werd een heel belangrijk punt op de zijderoute. Het museum toont de geschiedenis en het spinnen. Het weven is een enorm werk! Twee mensen om een weefgetouw te bedienen en een patroon te weven in duizenden ragfijne draden. Ik snap nu waarom de prijs zo hoog is.
Daarnaast staat de stad bekend om haar tuinen en paviljoens, en dat klopt zeker. Die zijn heel erg mooi. Dat moesten we zien natuurlijk en zijn in de trein gestapt. Het is een stad met twee gezichten. Een toeristen- en een gewoon deel. Dit zagen we omdat we weer es de verkeerde kant uitgelopen waren. Compleet verdwaald en we hadden nog minder aan Engels dan in Nanchang. Het Chinese deel van de stad zag er niet echt rijk uit. Vervallen straten en flatgebouwen. Met een taxi zijn we uiteindelijk toch terecht gekomen waar we wilden en daar was alles beter onderhouden natuurlijk. De prioriteiten waren duidelijk zichtbaar.

Hoe anders was dat in Qibao. Een stukje in de Lonely Planet vertelde ons dat dat een leuke plek was. Er was vanalles en dus gingen we erheen. Naast ons telden we daar 1 Westerse toerist en het was stervensdruk. Straatjes heel erg smal, overal eten en souvenirs. Er kwamen hier dus eigenlijk alleen Chinese toeristen en de prijs van dingen lag al 1/3 lager dan de prijs voor dezelfde dingen op de bazar bij the Old Town. Afdingen ging wel, maar veel kreeg je er niet meer af. Maar het was verschil was duidelijk te zien. Mensen waren verbaasd ons te zien, daardoor werden we minder benaderd of we dingen wilden kopen. We kregen niet continue ' watch, bag, watch, lady watch' naar ons hoofd geslingerd. Het watch zou je op 2 manieren kunnen interpreteren: 1. Koop een horloge. 2. Kijk uit (voor je spullen). De verkopers zullen de 1e optie bedoeld hebben.
In Qibao was de sfeer heel anders, rustiger ondanks het grote aantal mensen, en de Chinezen vermaakten zichzelf. Kochten eten dat voor ons onherkenbaar was en dat hebben we maar laten liggen. De geur die van de meeste dingen afkwam was nou niet zo aantrekkelijk. Klauwen zaten overal aan...
Maar ach, onze eigen eetavonturen waren ook erg gevarieerd. De 1e avond werden we gered door Tao en hebben we pizza gegeten. Voor mij heel erg lekker na 2.5 maanden zachte deegwaren. Dag 2 moesten we het toch zelf doen en vroegen we waar we naartoe konden in het hostel. We wilden wel Chinees en werden ergens heen gestuurd. We gingen er vanuit dat de kaart ook wel Engels zou zijn. Ahah, niets van waar. Het personeel sprak geen woord Engels en de kaart bevatte ook geen westerse tekens op getallen voor de bedragen na. Toen moest ik mijn leeskennis die niet ver reikte toch toepassen. Ik zag de tekens voor vlees en vis staan en op goed geluk heb ik iets aangewezen. Noedels met vis. Goed gekozen gelukkig en het was lekker.
Latere dagen zijn we op zoek gegaan naar dingen met Engelse kaart of plaatjesmenu. Dat werkt beter. Bij de Nanjing Lu waren we een op het eerste gezicht ietwat onooglijk typisch Chinees tentje binnengegaan waar ik normaliter aan voorbij zou lopen maar nu toch in ging omdat we er drie buitenlanders zagen zitten. We bestelden eten dat erg lekker was. Ondertussen bediscussieerden we waar de jongens naast ons vandaan konden komen. Later bleek dat de jongens hetzelfde hadden gedaan en vroegen toen ze weggingen of we uit Denemarken kwamen. Zij kwamen uit Finland.
Leuk spel om bij de buitenlanders die je ziet te raden waar ze vandaan komen, en dat zijn we de hele week blijven spelen.
Op een avond besloten we te eten in het ' hok' vlakbij het hostel omdat we daar iedere dag langskwamen. Dat hebben we geweten!! We zaten tussen de Shanghainezen koud eten te eten dat allemaal hetzelfde smaakte en omgeven was door een laagje olie. Zo eten mensen dus, waarschijnlijk kunnen velen zich niet veel meer permitteren want het was er erg druk. De verschillen tussen arm en rijk worden je zo toch wel weer even goed duidelijk gemaakt. Die zijn in Shanghai goed zichtbaar. Bedelaars lopen overal en mensen in BMW's scheuren daar tussendoor. Armen worden hier nog meer aan hun lot overgelaten dan in Nederland en het is lastig dat te zien. Sommige dingen in Nederland ga je dan toch ineens erg waarderen.

De week zat bomvol reizen, mensen en avonturen waarmee je een andere blik op China krijgt. 'Financiele hoofdstad', de bijnaam die Shanghai heeft klopt wel. Alles draait om geld en productie. Alles altijd open en men is altijd bezig. De bouwdrift is enorm, net als in Nanchang. Hoger en hoger en enorme winkelcentra. Het zal nog wel internationaler worden in de toekomst, je ziet dat er aan gewerkt wordt. In de metro worden haltes gelukkig in het Engels omgeroepen zodat we niet helemaal verdwaalden.